مامان ممکنه يادش نياد يا اصلا کلا منکر قضيه بشه. ولي من هر دوتاشو خوب خوب يادمه. هم سبد رو و هم شنل رو. سبد قهوه اي مايل به سياه بود. مي تونستي بگذاريش پشت دوچرخه يا اين که از دسته جلوي دوچرخه آويزونش کني. ولي در صورت دوم بايد خيلي يواش مي رفتي چون ممکن بود بيفته. سر اين سبد با خواهرم دعوا نمي کرديم، دوچرخه اون سبد سرخود بود.
شنل هم جريانش مفصله. اين شنل رو دوست مامانم برام بافته بود. گلهاي قرمزو سفيد عجيب غريبي داشت . من البته دلم مي خواست شنل تماماقرمز باشه و کلاه هم داشته باشه تا کاملا شبيه عکس شنل قرمزي روي جلد کتاب بشم. ولي خوب همچون شنلي پيدا نمي شد. به همين راضي شدم آخرش. همينشم تازه هزار تا حرف توش بود. بابا مي گفت که شنل خيلي زشتيه و مامان معتقد بود کسي با شنل دوچرخه سواري نمي کنه. از شما چه پنهون خودم هم مي دونستم که شنل قرمزي پياده رفته بود تو جنگل انبوه. ولي به روي خودم نمي اوردم. جنگل انبوه هم که معلومه ديگه، دور باغچه مون بود. توي داستان گفته بود که جنگل تمشک داره. بعضي از نسخه ها هم از بلوط حرف زده بودن.. ولي قبلا هم که گفتم، حياط ما آلبالو داشت. اون هم فقط ماه خرداد!
سبد رو پر ازخوراکي مي کردم و شنل رو مي پوشيدم که تازه خواهره از راه مي رسيد و مي گفت: منم بازي!!! هر قدر باهاش سر وکله مي زدم که شنل قرمزي يه نفر بيشتر نيست، قبول نمي کرد. نقش گرگ رو هم که اصلا حاضر نمي شد قبول کنه. چون گرگ بدجنس بود و مادربزرگ رو يه لقمه چپ مي کرد. خود مادر بزرگ هم که نقشي غير از خورده شدن نداشت! بنابراين ما هر دفعه سر نقشها دعوامون مي شد و موفق نمي شديم شنل قرمزي رو ببريم رو صحنه!

حالا خواهره..اينا رو براي تو نوشتم که دوباره يادمون بيفته نقش گرگه رو هيچ کدوم زير بارش نرفتيم...
يادمون بيفته که زير بار خورده شدن هم نرفتيم و چقدر دلخور بوديم از اين بابت که گرگه، هرچند موقتي، مامان بزرگ رو قورت مي داد...
يادمون بيفته که وقتي هم توافق کرديم نوبتي بازي کنيم، بي مزه شد. چون بازي تک نفره مزه نمي داد...
يادمون بيفته که آخرش با هم يه شنل قرمزي جديد اختراع کرديم. توي اين نسخه من درآوردي، شنل قرمزي خواهر هم داشت! بعد خواهر ها همه کارهارو باهم از پسش بر مي اومدن...واينجوري شد که بالاخره به دعواهاي فيمابين خاتمه داديم!

اصلا لعنت به همه قصه ها. تا اومديم توشون زندگي کنيم وببريمشون رو صحنه و از پس گرگ و دزد و ديو و...بر بيايم، با زور هلمون دادن بيرون، وسط دنياي واقعي ...بعدشم ازمون انتظار داشتن که تو اين دنياي واقعي مثل قهرمانهاي همون قصه ها باشيم! راستگو و بي باک و مهربون! خوب نمي شه لعنتيا! اينجا واقعيه! گرگ راحت پاره مون مي کنه! کسي هم نيست که انتقاممون رو بگيره! يا بايد به هزار ترفند از دست گرگ فرار کنيم يا مجبوريم خودمون گرگ بشيم. خيال مي کنيد راحته؟

حيف که نمي شه يه قصه براي اين دنياي واقعي بنويسيم و توش نقش تعيين کنيم. وگرنه خيلي از نقشها رو حذف مي کرديم و چقدر اين بازي جديد مزه مي داد...